Komende vrijdag ( 9 augustus ) mag ik iets proberen waar ik al heel lang naar uit kijk.
Strip in de bios! We gaan de cinematische graphic novel Saving Maggie afspelen op het witte doek! Een eerste try-out, waarbij we met een klein publiek samen een strip lezen.
Is het mogelijk om gezamelijk een strip te beleven in de bios?
Geen idee. Gaan we het proberen? Hell yeah.
Maareh... waarom al die moeite?
Ik heb een passie voor tekenen. En met name voor strips. Het is een manier van tekenen waarbij alle aspecten van het leven voorbij komen. Wat wil ik tekenen? Wat vind ik belangrijk genoeg om te vertellen dat ik er zoveel moeite in steek? Hoe breng ik dat in beeld? Naast dat je onderzoek wilt doen naar lay-out, compositie, camera standpunten moet je je verdiepen in acteerwerk. Hoe werkt lichaamstaal? Hoe vertel ik een verhaal van iemand? Welke kanten zitten er aan dat verhaal?
HOE kan ik mij inleven in een ander?
Strips zijn niet alleen maar grappige verhaaltjes. Het kunnen diep-filosofische inzichten zijn met een boodschap die filmwaardig is.
Behalve in nederland, waar het strip-medium al jaren klein gehouden wordt.
De strip heeft het moeilijk in nederland. Het medium heeft hier eigenlijk maar 1 podium en dat is in een stripboek of magazine. Beide staan achter in de winkel, of achterin een magazine. Verstopt. En beide zijn minder en minder aanwezig. Daarnaast gaat het lezen zelf achteruit in nederland. Nederland staat wereldwijd op een 34e plek qua leesvaardigheid. Terwijl in een land als Japan, iedereen, overal strips leest. Strips lezen prikkelt het brein, prikkelt de empathy, het inlevingsvermogen in een ander en de beeldende kunst laat je inzien dat je eerste idee over beeld wellicht niet meteen het juiste was. Don't judge a book by it's cover.
Daarnaast zien we dat burn-out, depressie, mentale klachten en een zoektocht naar zingeving, een groeiend probleem is onder veel jongeren.
En tekenen is een prachtige manier is om die onderwerpen te onderzoeken. In veel praatjes over het belang van tekenen, komen de grot-tekeningen weer voorbij. Vaak op een grappig en sukkelige manier. Die Neanderthalers deden het al! Stomme plaatjes maken. ... ik vraag mij echter af. Als we als mens, al zo vroeg ons aan het uiten waren via tekeningen? Is het dan geen essentieel onderdeel van het mens zijn? Is geen enorm belangrijke manier om je eigen verhaal te vertellen? Je eigen IK te onderzoeken? Een stukje mind-fullniss?
Als ik een pen oppak. Is de eerste vraag die ik heb; wat moet ik tekenen? Wat wil ik tekenen? Wat vind ik belangrijk om te tekenen?
Ik teken al vanaf jongs af aan. En het 'Waarom' is een constante vraag geweest. 40 jaar later is het tekenen een constante reminder aan de weg die ik heb afgelegd en een lange snaar, die terug loopt naar eenvoudig kinderlijk geluk.
Als ik een pen oppak, heb ik controle, kom ik tot rust.
Terugkijkend op 40 jaar tekenen, heeft het mij geholpen bij ziekte, relaties, verbroken relaties, de dood, doelen stellen en zingeving. Een stevige fundering. Iets wat ik iedereen zou willen toewensen.
Maar als we als maatschappij het tekenen, strips, geen podium geven. Geen plek waar het kan bloeien. Waar mensen van kunnen dromen. En zelfs het tekenen als een haha-grappig-maar-niet-echt-koel omschrijven....
Waarom zouden jongeren dan nog willen gaan tekenen?
Waarom zou ik als jongere dan die lastige weg van het tekenen bewandelen?
Daarom denk ik dat het tijd wordt om een nieuw podium te onderzoeken voor de strip. Een podium waar een nieuw publiek kan worden gevonden. Samenwerkingen kunnen ontstaan. Samenwerkingen tussen bv. regisseurs, auteurs, muzikanten en tekenaars. Dat we ons aan kunnen sluiten bij een podium waar nieuwe uitdagingen liggen. Denk groot! Denk tekenwerk, levensgroot op het doek! Denk premiere's voor nieuwe stripverhalen! Denk bioscoop zalen vol met mensen die lezen! Denk aan een rode loper voor tekenaars! Denk aan tv-interviews! Denk aan Oscar uitereikingen! Denk aan strips op Netflix! Denk aan nieuwe ontmoetingen!
Daar word ik enthousiast van!
Niet van een bananen dozen beurs waar iemand nog steeds deel 34 zoekt...
En het mooie is. Verhalen in de bioscoop op deze manier, hoeven niet enorm complex te zijn Zoals bij het maken van een animatie film. Pixar studios, of Hollywood, met miljoenen budgets, die 4 jaar bezig zijn met een animatie film. Het mooie van strips in de bios is dat verhalen een op relatief eenvoudige manier nog steeds vertelt kunnen worden door één maker. DE kracht van strips.
Strips in de bios? Ik weet niet of het ooit van de grond gaat komen.
Wil ik het proberen?
Jazeker!
Vrijdag 9 augustus 2024 - 20:30 Papengas 6, Nijmegen - Strips in de bios